Την καθιερωμένη ετήσια τελετή στη μνήμη των πενήντα εκτελεσθέντων Ελλήνων Αγωνιστών την 9η Αυγούστου 1944 από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, πραγματοποίησε την Κυριακή 2 Αυγούστου ο Δήμος Μάνδρας-Ειδυλλίας.
Μέσα σε έντονη συγκινησιακή φόρτιση η Δημοτική Αρχή με επικεφαλής το Δήμαρχο Χρήστο Ε. Στάθη, σύλλογοι της περιοχής και οικογένειες των εκτελεσθέντων, «έκλιναν το γόνυ» σε ένδειξη του ελάχιστου σεβασμού στο μεγαλείο της θυσίας των πενήντα ηρώων.
Κατόπιν προτροπής του Δημάρχου οι παρευρισκόμενοι βημάτισαν τη διαδρομή από το Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μέχρι το σημείο εκτέλεσης και προανήγγειλε την τοποθέτηση κατά μήκος αυτής πενήντα κυπαρισσιών, σε ανάμνηση του φρονήματος και της θυσία τους.
Ο κος Στάθης χαιρέτισε την εκδήλωση με τα παρακάτω λόγια: 
«Αύγουστος 1944. Η Ελλάδα ζει τον Αύγουστο της Αντίστασης, τον Αύγουστο της θυσίας. Ο Ελληνικός Λαός αρνείται να σκύψει το κεφάλι στο Γερμανό κατακτητή…
Είναι οι απόγονοι του Θουκυδίδη που δίνει από την Αρχαία Ελλάδα το σύνθημα: «Το εναντιούμενον τω δυναστεύοντι δήμος ωνόμασται» δηλαδή «αυτό που εναντιώνεται στο δυνάστη, λέγεται λαός».
Η καρδιά του ελληνικού λαού αποδεικνύεται πιο δυνατή από τις σφαίρες των εκτελεστικών αποσπασμάτων και μεγαλύτερη από το φόβο των δοσίλογων…
9 Αυγούστου 1944…
Τούτα τα χώματα της Αγίας Σωτήρας, βάφονται από το αίμα πενήντα Ελλήνων Αγωνιστών, μεταξύ των οποίων βρίσκονται πέντε Μανδραίοι… Εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς κρατώντας ψηλά το κεφάλι και το εθνικό
φρόνημα. 76 χρόνια μετά… και αυτόν τον Αύγουστο, η ανάμνηση έχει ραντεβού με τον υπέρτατο ηρωισμό…
Και αυτόν τον Αύγουστο μπροστά στο μνημείο των εκτελεσθέντων Ελλήνων, τα σωθικά μας γεμίζουν από την τελευταία πνοή των ηρώων μας…
Και αυτόν τον Αύγουστο ο νους σταματά απότομα, αιχμαλωτίζεται θαρρείς και παραδίδεται στο μεγαλείο των 50 συμπατριωτών μας …
Των πενήντα ηρώων που αιχμαλωτίστηκαν αλλά δεν παραδόθηκαν, εκτελέστηκαν αλλά δε νικήθηκαν, έφυγαν από τούτον τον κόσμο αλλά έμειναν στην αιωνιότητα της πατρίδας μας…
76 χρόνια μετά και η θυσία τους γεμίζει τις καρδιές μας υπερηφάνεια, θάρρος, ελπίδα, υποχρέωση… Αλλά και θλίψη, οργή, υποχρέωση να κρατήσουμε αναμμένη τη φλόγα της αγάπης για την Ελλάδα μας…
Οι λέξεις είναι μικρές για να περιγράψουν το ανάστημα σας… Αδύναμες να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματα μας… Τα ονόματα σας όμως δονούν τον αέρα, στερεώνουν και εμπνέουν τις γενιές στον υπέρτατο αγώνα για την ελευθερία της Ελλάδας και των Εθνών του κόσμου».
