Όλα ξεκίνησαν σε κάποιο δήμο της Ανατολικής Μακεδονίας, με τέσσερα παιδιά να διαγράφονται από ισάριθμους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, καθώς παρά τις ειδοποιήσεις προς τους γονείς τους, εκείνοι αρνήθηκαν να τα εμβολιάσουν για τις γνωστές παιδικές ασθένειες. Ένας δε εκ των γονέων έφτασε μέχρι το Συμβούλιο της Επικρατείας, ισχυριζόμενος πως η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου που πάρθηκε στις αρχές του έτους, ήταν αντισυνταγματική και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Πρόσθεσε δε πως το παιδί… τιμωρείται χωρίς να υφίσταται λόγος και του στερείται το δικαίωμα να κοινωνικοποιηθεί, αν και υγιές.
Αντίθετη ήταν όμως η απόφαση του ΣτΕ, που απέρριψε ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς του πατέρα, έκρινε νόμιμη και συνταγματική την απόφαση του Δήμου και υπογράμμισε πως «θα αντέκειτο στην αρχή της ισότητας η αξίωση προσώπου να μην εμβολιαστεί, επικαλούμενο ότι δεν διατρέχει ατομικό κίνδυνο, εφόσον διαβιώνει σε ασφαλές περιβάλλον- οφειλόμενο στο γεγονός ότι τα άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντός του έχουν εμβολιαστεί».
